‘Ik weet niet wat ik wil en kan’ is een opmerking die tijdens gesprekken met onze deelnemers best vaak voorbij komt. Onze handen jeuken dan direct om samen met de deelnemer de zoektocht aan te gaan. In deze zoektocht onderzoeken we allereerst de talenten van de deelnemer, waar zijn ze nu echt goed in! Daarna kijken we naar de mogelijkheden op de arbeidsmarkt en verdiepen we ons in de taken van potentieel passende functies.

In de artikelen ‘Een dag uit het leven van…’ interviewen we iemand die al een carriereswitch gemaakt heeft en waarbij het gelukt is om een leuke baan te vinden. Deze keer verteld Owen over zijn switch naar zijn baan als leerkracht.

Owen wist altijd al dat hij met kinderen wilde werken. In 2008 liet hij zich omscholen en maakte hij de eerste stap richting een carrière in het onderwijs.

Owen Naujoks is 46 jaar oud, vader van 2 kinderen van 9 en 6 jaar en getrouwd met Roos. Sinds enkele jaren werkt hij op een basisschool in Bergen nadat hij zich in 2008 heeft laten omscholen op de PABO. Owen werkte voor die tijd onder andere bij het UWV, een heel andere tak van sport. Wij vroegen hem naar zijn ervaringen als leerkracht op de basisschool en zijn traject ernaar toe.

‘Eigenlijk wist ik altijd al dat ik het liefst met kinderen wilde werken. Zonder te weten wat dat dan precies zou zijn. Het idee om echt voor de klas te staan kwam pas later. Ik had nu éénmaal een heel ander traject bewandeld, waardoor de PABO voor mijn gevoel mijlenver verwijderd was. Toch bleef het borrelen en rond mijn dertigste ging dat idee steeds concreter worden. Wat me over de drempel heeft geholpen is de vraag aan mezelf, of ik wat ik toen deed de volgende twintig tot dertig jaar ook wilde blijven doen.’

Het moge duidelijk zijn dat het antwoord ‘nee’ was. Op het moment dat er zowel op emotioneel als op praktisch gebied ruimte kwam, maakte Owen de switch naar zijn nieuwe carrière.

Naast een parttime baan bij zijn toenmalige werkgever startte Owen aan de verkorte deeltijd PABO.

‘De opleiding is best pittig, dat mag zeker niet onderschat worden. Uiteindelijk valt de hoeveelheid lestijd wel mee, maar alles wat ernaast komt kijken zoals stages, verslagen en opdrachten, naast een parttime baan is niet mis. Ik had het geluk dat ik door mijn HBO diploma de verkorte route in twee jaar kon doen. Indien je nog niet over een HBO beschikt duurt de opleiding meestal vier jaar.’

Tijdens zijn studie heeft Owen vier stageperioden van een half jaar doorlopen. Zowel in onder- , boven- als middenbouw. De scholen waar hij stage liep heeft hij zelf uitgezocht. Uiteraard beschikt de opleiding ook over een lijst aan scholen waar stage gelopen kan worden.

‘Een tip: ga voor je aan de opleiding begint eens kijken op verschillende scholen. Vraag of je een keer een dag mag meelopen. En vooral: stel vragen over de ervaringen van leerkrachten. Ik heb dit gedaan en mij werd duidelijk dat dit echt was wat ik wilde. Op de PABO zelf krijg je niet echt een volledig beeld van hoe het er in de klas aan toe gaat.’

Na het behalen van zijn diploma heeft Owen naar eigen zeggen op veel verschillende plekken lesgegeven. In die tijd was er nog geen sprake van een tekort aan leerkrachten en stond Owen in verschillende scholen wegens kortdurende vervangingen zoals zwangerschap of ziekte.

‘Als invaller heb je het niet altijd gemakkelijk. Je bent soms afhankelijk van de klik met de kinderen en de acceptatie dat jij niet hun vaste juf of meester bent die voor de groep staat. Ik heb hierin zelf ook voor lastige klussen gestaan daardoor, maar juist daar heb ik veel van geleerd waardoor ik nu een completere leerkracht ben.’

‘De afgelopen vier jaar werk ik vast op een basisschool in Bergen. Hier heb ik zowel lesgegeven in onder- als bovenbouw, en afgelopen jaar zelfs voor het eerst aan de kleuters! Ook begeleid ik kleinere groepjes op school met kinderen waarbij sprake is van een achterstand of die juist meer uitdaging nodig hebben.’

Vooral de afwisseling vindt Owen erg fijn. Hij ziet zichzelf dan ook niet tien jaar lang voor dezelfde groep staan.

‘Toen ik gevraagd werd of ik de kleuters wilde doen heb ik mezelf wel even achter de oren gekrabd. (lacht) Het vraagt toch een hele andere voorbereiding en benadering. Maar het bleek uiteindelijk echt heel leuk werk!’

Vragend naar hoe zijn dag eruit ziet vertelt Owen dat hij gemiddeld genomen rond 7.50u op school is om dingen klaar te zetten, een korte briefing te doen met collega’s over eventuele bijzonderheden en het programma voor die dag. Ook na schooltijd ben je meestal nog twee uur zoet met voorbereiden voor de volgende dag en nakijken van toetsen of opdrachten van leerlingen.

‘Het leukste aan mijn werk is de interactie met de kinderen. En dan bedoel ik niet alleen ze iets bijbrengen maar vooral het samen naar iets toe werken. Op onze school werken we met de DaVinci methode wat betekent dat bepaalde vakken zoals techniek, biologie, geschiedenis en aardrijkskunde vervangen worden door deze methode. Kinderen gaan zelf ontdekken en samenwerken op hun eigen niveau. Ik ben dan zelf minder aan het doceren maar vooral aan het sturen en faciliteren. Mooi om ze zo te zien bloeien en hun eigen kracht te laten ontdekken.’

Of er ook nadelen zijn aan dit beroep? Dat sommige ouders onredelijk kunnen zijn en vergeten dat een leerkracht óók in het belang van hun kind aan het werk is.  Kritisch zijn mag én moet, maar het moet natuurlijk wel reëel blijven, aldus Owen.

‘Mijn grootste uitdaging is toch wel dat kinderen zich snel op hun gemak bij mij voelen. Tuurlijk is het positief dat ze zich meteen vertrouwd en veilig voelen. De keerzijde is dat ik een stukje natuurlijke autoriteit mis. Ik ben zelf ook geen voorstander van een biljartzaalmentaliteit. Een beetje reuring mag best. Je moet daar echter wel een balans in kunnen vinden want soms moet het gewoon wel stil zijn om goed te kunnen werken. Voor mij is het dan soms harder werken om dat voor elkaar te krijgen. Ik vind dat ook wel weer mooi, dat kinderen grenzen en openingen opzoeken. Dat maakt het een spel tussen leerkrachten en leerlingen.Dit is één van de dingen, waardoor het vak dynamisch, complex, uitdagend, maar vooral mooi is’

Uiteindelijk kan ik niet anders dan geloven dat Owen geknipt is voor het vak van leerkracht en dat hij ontzettend blij is met de carrièreswitch die hij heeft gemaakt.

‘Maar’, voegt hij nog even lachend  toe, ‘als je veel geld wil gaan verdienen ben je hier aan het verkeerde adres. Je doet dit omdat je houdt van werken met kinderen en ze wil begeleiden naar een mooie ontwikkeling en toekomst!’